İlk Maçım

Hakemliğe başladığım ilk müsabakam Sivas köyleri arasında yapılan bir turnuvanın açılış maçıydı. Selimiye sahasının üçe bölünmesiyle 2 adet halı saha tipinde saha oluşturulmuştu. ortada nispeten dar bir bölüm bırakılmış ve burada müsabaka yapılmıyordu. Saha çizgileri büyük saha çizgileri olduğu için yanlamasına oluşturulan sahaların çizgileri belirsizdi (koyu yeşil).

Selimiye tesislerine takım elbise ve TFF 1923 rozeti ile girişimden itibaren müthiş bir saygı ve ilgi ile karşılaştım. Açıkcası beklemiyordum bu kadarını.

Maç öncesi ceza sahasını belirlemek için ceza sahası köşelerine kuka koydum, penaltı noktasını adımlayarak işaretledim v.s. Bu tip şeylerle ilk maçımda karşılaşmam şansızlık olarak görünsede güzel bir tecrübe oldu ve kendime güvenimi getirdi.

Müsabaka yerine gidene kadar az da olsa heyecanım vardı ama ilk düdüğü çaldığım anda heyecan yerini gurura bıraktı. O kadar tuhaf bir duygu ki "ANLATILMAZ , YAŞANIR" Bu sözü kullanan birçok kişi peşinden anlatmaya başlar. Ben bunu yapmayacağım çünkü gerçekten "ANLATILMAZ" "YAŞANIR"

Maçın ikinci yarısında kenardan görevlilerin bana işaret yaptıklarını gördüm. Topun dışarı çıkmasıyla birlikte kale arkasında olan bir minibüsün saha dışına alınmasını istediler. İzin verdim gayet tabi.

Bu arada tribünde annem, babam ve arkadaşım Alaattin Karamert'de vardı. Maç içinde aklıma bile gelmedi tribünde oldukları. Oysa maçtan sonra söylediklerine göre seslenmişler ama duymadım.

İlk maçımın ilk yarısında anlatığım ilk şey bazı futbolcular futbol oynamıyor, başka birşey yapmaya çalışıyor. Önemli olan bu futbolcuları tespit edip, ona göre karar vermek. Maç başında takımlardan birinin stoperi her girdiği ikili müdahalede sert hamle yapıyor. Bu bazen topa oluyor , bazen de rakibe. Bu futbolcunun art niyetli olmadığını gördüm ve futbol yeteneği kısıtlı olduğu için bu tarz oynadığına kanaat getirdim. Bu nedenle yaptığı ilk sert hareket sonrası kendisini ciddi şekilde uyardım sözlü olarak. İkinci devre başı gördüm ki antrenörü değiştirmiş.